INLOGGEN
«»

fluister stukjes leven

ik schreeuw de tijden terug
waarin ik leven voelde
maar het geluid lijkt stuk
de echo vraagt wat ik bedoelde

er is geen brug
die nog emoties draagt
waardoor mijn woord
in het ravijn vervaagt

toch raakt het af en toe
een bloem die groeit in kleine
decibellen en bloeit in kleuren
die gelukkigzijn voorspellen

ik roep niet meer
maar fluister stukjes leven
met open handen wil ik jou
mezelf in liefde geven

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 12-04-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘fluister stukjes leven’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.