hun zwarte pakken glanzen weer
niets blijf over kaal geplukt
door medisch vreten zijn
gedachten kwijt gespoten
liefde lust sociaal gedrag
als medicijnen ingegoten
eigen wil is doosje met hormonen
wie je bent en wat lukt in leven
ach dan ben je simpelweg vergeten
niets blijft over kaal geplukt
geest en vrije wil
gejat door priesters en religie
heersers van de hemelen op aard
gelijk gemaaid de geest verdorst
verhongerd met genadebrood
er wordt wat afgekloot
met roze seks en schamend bloot
niets blijft over kaal geplukt
door democratisch overheersen
kies me maar ik leid ze allemaal
corrupt zijn door de gore macht
een ander te schofferen
te zeggen wat die doen en laten mag
wij hebben ze gekozen schoften van weleer
de intellectuele bollebozen
hun zwarte pakken glanzen weer
niets blijft over kaal geplukt
mijn beelden zwart op wit
geredigeerd door arrogante betweters
broodnijd en hun onderling geschik
formalisme stokken om te steunen
ouderwordend leunen en vooral te slaan
regels toe te passen en
vernieuwende talenten af te kappen
niets blijft over kaal geplukt
alleen en niemand om me heen
pikken dat gepluk nee nog liever stuk
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 12-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘hun zwarte pakken glanzen weer’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.