jouw slankevingerhand

wil melker

je verkende zacht
mijn land streelde met
je slankevingerhand
mijn bergen zocht de dalen


herkende de verhalen
van het leven aan de top
de eenzaamheid van afgrond
het magnifieke uitzicht in de strop


je weet wat wurgen is
nee niet het nekkebreken
na de val maar de pijn van
doodgaan zo te voelen overal


je trekt het touw
wat strakker aan
ik moet me laten gaan
en zeg de wereld nu vaarwel


mijn strijd is hier gestreden
maar ik voel me als herboren
want jouw slankevingerhand
streelt zacht mijn nieuwe woorden