overleven was een naam in steen
je zult niet stranden
aan de turkse kust
het binnenland bindt
weer je handen omdat
geschiedenis in rotsen rust
jij voelt hoe steen
in het zacht raken
al zijn emoties zucht
de empathie met het verleden
komt in je vingertoppen terug
je weet de pijn die
is geleden niet door
generaties uit het heden
ziet het bloed niet rood
maar zwart als blijvend erfgoed
geschiedenis geeft zich weer
bloot in slagen die hier woeden
paarden hollen koppen rollen
zijn gespiest zijn op zwaarden
brengen zo religie weer ter aarde
chaos door de eeuwen heen
jij voelt de emoties van
de kleine man in zijn negotie
ziet door zijn korte leven heen
overleven was voor hem een naam in steen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 12-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘overleven was een naam in steen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.