verdwalend in niemand zijn land
je wekt me
de schemering ruist
op een lichtende vleugel
dromen vervliegen
de nacht houdt
het licht weer apart
we vragen de wind
je te dragen
te koesteren als kind
we wieken
verdwalend in
niemand zijn land
we leggen
de hand op de
schat van vandaag
waar al onze
wensen liggen
te glanzen
in de zon die
we stelen
van morgen
de horizon rafelt
en regent
de waarheid
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 12-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘verdwalend in niemand zijn land’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.