in een zelfknagend gat
de waarheidsboom
groent schitterend blad
bloeit ongerept
de mooiste bloemen
maar aan haar voet
scheurt traag de bast
woekeren liegbeestjes
in een zelfknagend gat
ze nemen stukje leven
mee en bouwen zo een
wereld die de waarheid
niet zo nauw meer neemt
het leugennest groeit
best terwijl de bladeren
al snel verdorren en
de bloemen zijn verpest
het stormde in een waterglas
waardoor de boom het snel begaf
de liegbeestjes kunnen dansen want
hun leugennesten krijgen alle kansen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 12-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘in een zelfknagend gat’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.