het schooltje van zijn jeugd
de wereld
om hem heen verdween
als hij zijn vriend maar had
zijn houvast met
het leven van voorheen
de geur
van thuis zit in zijn kleren
hij hoort nu nog
hoe kinderstemmen leren
in het schooltje van zijn jeugd
de zwarte dag toen
angst het dorp verschrikte
en iedereen zich schikte
met het wapen
van vergelding in de rug
hoe moeder vluchtte
hem verzuchtte sneller
mee te gaan
honger dorst de lange
nachten zonder maan
zijn vriend
is ook van ver gekomen
overleefde zonder dromen
hij was er op gebouwd
zijn lichaam was van hout
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 12-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘het schooltje van zijn jeugd’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.