violen strijken lichte kleuren
ik dronk muziek
weemoed nam me mee
naar oorden waar
tranen en verdriet
geboren worden
ik liet me drijven
op golven nostalgie
met spijt van dingen
die verloren gingen
in een vergeten melodie
in cirkels donker
drijven zilveren tonen
trompetten schetteren
het koper rood, ritme
baart zijn eigen klonen
violen strijken lichte kleuren
droefenis wordt weggespeeld
geluiden dansen zinnen
wild geurt het beminnen
omdat vreugde wordt gedeeld
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 11-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘violen strijken lichte kleuren’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.