duindromend in vergetelheid
weg van bomen die
steeds dikker worden
bladeren die het blauw
groenwaaien in de lucht
van wortels waarvoor
stenen zijn gevlucht
jarenlange traagheid
die ze plet in grondverzet
van dichte ramen met
hun blinde ogen in
beton dat rotter wordt
door oxiderend leven
van dagen die als zand
hun levens slijten in
woestijnen van de tijd
duindromend in vergetelheid
de wereld rond
het oosten is weer in
als je het westen wilt verlaten
praten doe je met de mond
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 11-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘duindromend in vergetelheid’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.