INLOGGEN
«»

duindromend in vergetelheid

weg van bomen die
steeds dikker worden
bladeren die het blauw
groenwaaien in de lucht

van wortels waarvoor
stenen zijn gevlucht
jarenlange traagheid
die ze plet in grondverzet

van dichte ramen met
hun blinde ogen in
beton dat rotter wordt
door oxiderend leven

van dagen die als zand
hun levens slijten in
woestijnen van de tijd
duindromend in vergetelheid

de wereld rond
het oosten is weer in
als je het westen wilt verlaten
praten doe je met de mond

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 11-04-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘duindromend in vergetelheid’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.