huilde uit een dood gezicht

wil melker

wie gelooft je als
de angst het donker
bang maakt met zijn duister

als muren spreken met
gezichten die je niet vertrouwt
de ochtend vals het licht opbouwt

als herinneringen blijven malen
het verleden niet ontsnappen kan
omdat je in gedachten blijft verdwalen

je hebt vannacht het kind gezien
gehoord, dat nooit geboren is
je ontwaakte met haar tranen

het huilde uit een dood gezicht
ze heeft haar ziel gemist toen
jouw gedachten haar verwachten

je hoeft niet bang te zijn want
om je heen is gisteren in beeld
vandaag wordt morgen pas geboren