«»
in hoeken waar het licht
niet uitgenodigd is
waar wind de bladeren jaagt
het vuil zich ophoopt in de goot
je geeft je niet gauw bloot
je kent de achterbuurt
waar niemand komt omdat de
messen scherper zijn na zessen
je ziet de snede niet, overleeft
daar in agressie en verdriet
omdat je nergens sporen achterliet
je volgt de stemmen in je geest
je hart maakt overuren de wanen
zijn nog niet zo erg geweest
ik las je in de regels wit
de laatste brieven waren zinloos
woorden zwartten keer op keer
ik zie uit naar je figuur
je gezicht is niet getekend
alleen je ogen spugen vuur
woorden zwartten keer op keer
ik zoek je in de schaduwenin hoeken waar het licht
niet uitgenodigd is
waar wind de bladeren jaagt
het vuil zich ophoopt in de goot
je geeft je niet gauw bloot
je kent de achterbuurt
waar niemand komt omdat de
messen scherper zijn na zessen
je ziet de snede niet, overleeft
daar in agressie en verdriet
omdat je nergens sporen achterliet
je volgt de stemmen in je geest
je hart maakt overuren de wanen
zijn nog niet zo erg geweest
ik las je in de regels wit
de laatste brieven waren zinloos
woorden zwartten keer op keer
ik zie uit naar je figuur
je gezicht is niet getekend
alleen je ogen spugen vuur
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 11-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘woorden zwartten keer op keer’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]