Gisteren had ik al spijt

wil melker

een kamer met uitzicht
ramen vol groen
de weg als een film
mensen met honden
een rustig plantsoen

je kijkt langs je tranen
een mistiger beeld
de donkere huizen
zeil en plavuizen
op straat werd gespeeld

in meubels en dozen
het leven van toen
de oogst van gedachten
van jarenlang wachten
van hopen en doen

een kamer met uitzicht
op wat is bereikt
de tijd die gaat komen
is de dag zonder dromen
gisteren had ik al spijt