«»
hoor ik stilte
een kamer vol
met beelden die
het niet meer doen
de stoelen staan
gaan aan tafel
om te eten en ik kijk
nergens zie ik
mijn gelijk
de spiegel
hangt zijn beeld
op aan een spijker
de muur leunt
tegen het behang
een gang belegd
met bloemetjes
de deur laat
open binnen als ik
weer naar buiten wil
ik verdwaal nu in
een vreemde huid
de tijd huilt zijn
vergankelijkheid in
chaos die ontwaakt
de muur leunt tegen het behang
in geluidenhoor ik stilte
een kamer vol
met beelden die
het niet meer doen
de stoelen staan
gaan aan tafel
om te eten en ik kijk
nergens zie ik
mijn gelijk
de spiegel
hangt zijn beeld
op aan een spijker
de muur leunt
tegen het behang
een gang belegd
met bloemetjes
de deur laat
open binnen als ik
weer naar buiten wil
ik verdwaal nu in
een vreemde huid
de tijd huilt zijn
vergankelijkheid in
chaos die ontwaakt
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 11-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘de muur leunt tegen het behang’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]