woorden stoepten als tegels
ik zag je gezicht
in begrijpen
je voelde mijn reiken
naar steun
je handen zijn open
met een arm om me heen
zijn we langs stralen gelopen
daar waar de zon voor ons scheen
we hadden geen doel
maar woorden
stoepten als tegels
en vormden het pad
we hebben alles gehad
in zinnen zijn we vergeten
wat we hoorden te weten en zijn
daarmee klaar jullie bekijken het maar
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 10-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘woorden stoepten als tegels’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.