nog zeul ik met de lijken
weerlicht
schreeuwt gezichten
flikkert schaduw en
ontbloot een kille angst
duister rolt
zwartdonker tegen muren
echo's kraken
schurend door de nacht
schimmen schichten
uit de wereld van de geest
geluiden klinken harder
terug van weggeweest
maken barsten in gedachten
ideeën exploderen rond
chaos staat te wachten
woorden spugen uit mijn mond
ze gaan me grijpen
kan geen kant meer op
nog zeul ik met de lijken
geboren in mijn kop
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 10-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘nog zeul ik met de lijken’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.