INLOGGEN
«»

nog zeul ik met de lijken

weerlicht
schreeuwt gezichten
flikkert schaduw en
ontbloot een kille angst

duister rolt
zwartdonker tegen muren
echo's kraken
schurend door de nacht

schimmen schichten
uit de wereld van de geest
geluiden klinken harder
terug van weggeweest

maken barsten in gedachten
ideeën exploderen rond
chaos staat te wachten
woorden spugen uit mijn mond

ze gaan me grijpen
kan geen kant meer op
nog zeul ik met de lijken
geboren in mijn kop

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 10-04-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘nog zeul ik met de lijken’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.