gesprokkeld uit vergeten
vreemde ogen kijken
laten ongenoegen blijken
vervloeken me tot in de hel
is dit mijn wereld wel
ik kijk slechts door
de ruiten van mijn geest
ik kan nog niet naar buiten
chaos is weer langs geweest
mijn handen doen niet
wat ik wil, mijn lijf
verkrampt zodat ik gil
ik eis mijn eigen vel
ik loop met benen die
me niet meer mogen
mijn voeten zijn weer blind
met handen voor mijn ogen
ik zoek de wereld bij elkaar
gesprokkeld uit vergeten
mijn spreken is geen loos gebaar
wie leeft hoeft slechts te eten.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 10-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘gesprokkeld uit vergeten’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.