waar woorden beten zonder tanden
ramen dubbel glas
de wereld was er pas
toen jij haar binnen bracht
de lucht in scherven stak
wind in rinkelende stukken
de vloer zijn bodem gaf
het was de kooi
waar ogen zonder mededogen
je ontkleedden zonder handen
woorden beten zonder tanden
en de glimlach die nooit miste
bij het spuien van vergiften
gevangen in een lijf
je geeft je prijs voor jaren
zekerheid betaalt de dood
met grijs en hoopt de hemel
ooit te erven met de scherven
van een graf in dubbel glas
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 10-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘waar woorden beten zonder tanden’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.