Een stralend overleven

wil melker

een stralend overleven


jij hebt het magische bos
ontsloten met een wenk en
het schikken van je gouden lok
boven gevoelige ogen

jij danst en ik loop
op de mysterieuze muziek
van het eeuwenoude woud
waarin tijd zich samenvouwt

jij laat mij de bronnen zien
van jarenlang verdriet en pijn
omdat herinneringen aan jouw
trauma’s nog niet verwerkt zijn

toch zwier je met je godenhaar
is je lach een stralend overleven
waar anderen terneergeslagen zijn
heb jij de emoties van je afgeschreven