INLOGGEN
«»

Lachte zacht mijn naam

lachte zacht mijn naam


je schurkte tegen mij aan
lachte zacht mijn naam
vingers speelden hun spel in
het omstrengelen van hemel en hel

ik volgde je ogen
maar jij dook steeds weg
niet in ontwijken maar
juist door mij te doen kijken

jouw blik ging
van binnen naar buiten
verder dan ruiten en horizon
raakte een weids perspectief

ik had je zo eindeloos lief
ging blind met je mee tot
ik je verloor en verdwaalde
zocht naar jouw tekens en talen

jij was te groot om mijn
maatje te zijn dat deed pijn
wat wij hadden ben ik nu kwijt
rest een onvoltooide verleden tijd

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 09-03-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:

09/03/2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Lachte zacht mijn naam’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.