«»
je schurkte tegen mij aan
lachte zacht mijn naam
vingers speelden hun spel in
het omstrengelen van hemel en hel
ik volgde je ogen
maar jij dook steeds weg
niet in ontwijken maar
juist door mij te doen kijken
jouw blik ging
van binnen naar buiten
verder dan ruiten en horizon
raakte een weids perspectief
ik had je zo eindeloos lief
ging blind met je mee tot
ik je verloor en verdwaalde
zocht naar jouw tekens en talen
jij was te groot om mijn
maatje te zijn dat deed pijn
wat wij hadden ben ik nu kwijt
rest een onvoltooide verleden tijd
Lachte zacht mijn naam
lachte zacht mijn naamje schurkte tegen mij aan
lachte zacht mijn naam
vingers speelden hun spel in
het omstrengelen van hemel en hel
ik volgde je ogen
maar jij dook steeds weg
niet in ontwijken maar
juist door mij te doen kijken
jouw blik ging
van binnen naar buiten
verder dan ruiten en horizon
raakte een weids perspectief
ik had je zo eindeloos lief
ging blind met je mee tot
ik je verloor en verdwaalde
zocht naar jouw tekens en talen
jij was te groot om mijn
maatje te zijn dat deed pijn
wat wij hadden ben ik nu kwijt
rest een onvoltooide verleden tijd
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 09-03-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:
09/03/2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Lachte zacht mijn naam’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]