Drieluik

Wicky Steevensz

Ontheemd

Weids is de lucht daarbuiten;
vensters weerspiegelen de verte
en sluiten het leven
binnen de witte muren buiten.

Heimwee ligt verborgen
onder lakens,
ondoorschijnend wit;
oneindig lijkt de tijd tot morgen.

Zo ontstaat het wachten
binnen een ontheemde wereld
waarin de sluier van de nacht
het onrustig hart zal verzachten.

Tijd

Verloren lijkt de tijd;
vertraagd ontvouwt het leven
zich, ontdaan van alle zekerheid,
door witte muren omgeven.

Tijd van leven

Witte muren verliezen hun dichtheid;
terwijl schaduwen ontraadselen
door zonlicht in de kamer
wordt het leven bewaarheid.