Ijzige blikken
ijzige blikken
je ogen vlamden
schroeiden mijn huid
verschrikt dook ik achteruit
wist van je temperament
maar deze explosie
was voor mij ongekend
er waren geen woorden
waartussen emoties laveerden
slechts de eruptie om te trotseren
woede koelde door
ijzige blikken en bevroor
toen ik probeerde te schikken
wij zijn het absolute
nulpunt binnen gegaan
waar liefde niet meer kan bestaan
ooit zullen wij ontdooien
wie weet gaat de lente zich
na deze winter toch nog ontplooien
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 23-02-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Informatie bij het gedicht
23/02/2015
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Ijzige blikken’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.