INLOGGEN
«»

Een wegwuivende lach

een wegwuivende lach


weer lopen vingers
over levenslijnen
zoekend naar begin en einde

ogen vragen om
bevestiging met een diepe zucht
wel heen maar nog niet terug

het pad van rozen
was voor jou nooit weggelegd
jij hebt er mij niets van gezegd

dan viel er stilte
overgaand naar orde van de dag
ontwijking door een wegwuivende lach

lijnen breken waar zij zijn verhard
herinneringen spreken eindelijk
over hoe zwaar jij het vroeger had

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 18-01-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014Informatie bij het gedicht:

18/01/2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een wegwuivende lach’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.