ik ben mijn verleden
angst zweette kou
waar ik handen verwarmde
tastte naar duister
verloor haar houvast
loste op als vermist
ik ben mijn verleden
maar nevels sluieren tot
vaag en alles vergetend
niets willen weten dan
alleen maar vandaag
rest slechts mijn blad
dat haar dagen heeft gehad
ik breek haar af, ze dwarrelt
en vlucht op een zuchtvan
de wind tot aarde haar vindt
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 06-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘ik ben mijn verleden’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.