de deur zal blijven kieren
ze zijn te zwaar
de stenen die
ik dragen moet
ik gooi ze bij
de andere troep
die ik verzameld
heb een leven lang
een aantal splijt
weerbarstig laten
ze hun inhoud zien
doven in de koude
wereld van voorheen
ik zwaai, ze gaan en
niemand weet waarheen
de anderen sjouw
ik verder mee
de dagen door
langs vele jaren
soms zijn we blij
maar ook mistroostig
in het doelloos staren
toch wil ik ook
die ballast kwijt
met jou de lente vieren
meer dan een half leven
kreeg ik geen respijt
het slot moet om hoewel
de deur zal blijven kieren
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 03-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘de deur zal blijven kieren’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.