vertelt in steen verhalen

wil melker

ik heb je steen gekloofd
zag hoe de aderen liepen
eonen voelde ik in levens
die gedaan hun haard verlieten

ze gaven me de tijd
te kijken langs miljoenen jaren
hoe aarde ooit ontstond
de schepping dichterbij te halen

maar niet alleen het licht
vertelt in steen verhalen
het zijn emoties die je voelt in
het fluisteren van toendertijdse talen

ik zie het vloeibaar goud
gedolven door de slaven
hun zweet kleeft aan de steen
is niet met hen begraven

je kleurt in leven
op patronen van de tijd
jij weet wie heeft gevrijd en
de ander slechts de steen gelaten