je lach wiegde mijn zinnen
je woorden zijn geboren
je liefde prenataal
ik mocht bij je ontsluiten
je was niet meer te stuiten
opende verbaal
je lach wiegde mijn zinnen
voeden kwam van binnen
lente dartelde terwijl
de stofen in het frisgroen
buitelden en tegenspartelden
we groeiden zomer
in een warm samenzijn
je nam de zon en zee
we dichtten waarheid in
de branding voor ons twee
de oogst was kleurrijk
maar in het volle fruit
begon toch ongemerkt
de rot en ons gevoel voor
teksten ging al snel kapot
we winteren en in
een handvol sneeuw
kneed ik weer je gedachten
maar alles smelt meteen
hoe lang moet ik nog wachten
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 03-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘je lach wiegde mijn zinnen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.