INLOGGEN
«»

je lach wiegde mijn zinnen

je woorden zijn geboren
je liefde prenataal
ik mocht bij je ontsluiten
je was niet meer te stuiten
opende verbaal

je lach wiegde mijn zinnen
voeden kwam van binnen
lente dartelde terwijl
de stofen in het frisgroen
buitelden en tegenspartelden

we groeiden zomer
in een warm samenzijn
je nam de zon en zee
we dichtten waarheid in
de branding voor ons twee

de oogst was kleurrijk
maar in het volle fruit
begon toch ongemerkt
de rot en ons gevoel voor
teksten ging al snel kapot

we winteren en in
een handvol sneeuw
kneed ik weer je gedachten
maar alles smelt meteen
hoe lang moet ik nog wachten

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 03-01-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘je lach wiegde mijn zinnen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.