INLOGGEN
«»

heuvels glooiden nog

ik zag de bergen
langzaam aan verdwijnen
heuvels glooiden nog maar
kaalheid was aan het verschijnen

we klommen vroeger
hand in hand en steen voor steen
geen pas was ons te smal
we gingen samen er doorheen

tot jij je eigen paden koos
mij wenkte om te komen
eerst was ik boos want we
hadden samen onze dromen

ook ik dacht aan omhoog
maar liep een andere weg
we kruisten niet omdat er
veel te weing werd gezegd

de top is nooit bereikt
we dwaalden in de vlakten
er was geen diepgang meer en
nergens uitzicht op verwachten

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 02-01-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘heuvels glooiden nog’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.