was jij het toeval

wil melker

was jij het toeval
dat zo lonkte
me wenkte met een lach

ik wilde je ontmoeten
je was zo zeldzaam zeker
op het moment dat ik je zag

je hoorde daar waar ik je
had gepland, als alles goed ging
zou ik je nooit hebben gekend

je had een handvol wensen
die ik in je ogen las, er was geen
keuze, dat beseften we pas achteraf

want alles liep weer tegen
de wegen waren overvol
we zijn maar thuis gebleven

ik heb me toen aan je gegeven
aanvaard ook wat de toekomst brengt
misschien ben jij toch mijn geschenk