«»
dat zo lonkte
me wenkte met een lach
ik wilde je ontmoeten
je was zo zeldzaam zeker
op het moment dat ik je zag
je hoorde daar waar ik je
had gepland, als alles goed ging
zou ik je nooit hebben gekend
je had een handvol wensen
die ik in je ogen las, er was geen
keuze, dat beseften we pas achteraf
want alles liep weer tegen
de wegen waren overvol
we zijn maar thuis gebleven
ik heb me toen aan je gegeven
aanvaard ook wat de toekomst brengt
misschien ben jij toch mijn geschenk
was jij het toeval
was jij het toevaldat zo lonkte
me wenkte met een lach
ik wilde je ontmoeten
je was zo zeldzaam zeker
op het moment dat ik je zag
je hoorde daar waar ik je
had gepland, als alles goed ging
zou ik je nooit hebben gekend
je had een handvol wensen
die ik in je ogen las, er was geen
keuze, dat beseften we pas achteraf
want alles liep weer tegen
de wegen waren overvol
we zijn maar thuis gebleven
ik heb me toen aan je gegeven
aanvaard ook wat de toekomst brengt
misschien ben jij toch mijn geschenk
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 02-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘was jij het toeval’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]