die ik verboden dacht
ik weet mijn ogen
maar ben blind van zien
ik kijk wil graag geloven
maar mijn achterdocht is
twijfel echoot steeds misschien
ik lees je zinnen-beeld en
samen paradijzen we de wereld
als de tijd zich weer verveelt
in het dichten van de gaten
nu de zonde niet meer speelt
toen jij mijn Eva werd
zag ik opnieuw de slang
ze ontkronkelde mijn dromen
sliste vorkend langs de bomen
wist mijn zwakke plek al lang
ze prees de appelmacht
die ik verboden dacht
streelde me met hemel
maakte me weer kind
we hapten ons weer ziende blind
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 02-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘die ik verboden dacht’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.