«»
zijn weer terug
het wit dat maar geen
wereld meer wil worden
mijn angst verdwaalt
in iets dat ik niet ken
ik ben al zwart
je handen hebben
mij verstard, het kind
gevangen in schaars rood
je maakte mij zo bloot met
passies die me brandden
je kleedde me
met leugens omdat
jij de waarheid brak
je spookte in mijn spel
dreigde met hel als ik
ooit met een ander sprak
geef mij de zon
het donkerblauwe fris
dan breekt het ijs
verwarmt de kou van
schuld waarmee het
kind in mij beladen is
gevangen in schaars rood
mijn dromenzijn weer terug
het wit dat maar geen
wereld meer wil worden
mijn angst verdwaalt
in iets dat ik niet ken
ik ben al zwart
je handen hebben
mij verstard, het kind
gevangen in schaars rood
je maakte mij zo bloot met
passies die me brandden
je kleedde me
met leugens omdat
jij de waarheid brak
je spookte in mijn spel
dreigde met hel als ik
ooit met een ander sprak
geef mij de zon
het donkerblauwe fris
dan breekt het ijs
verwarmt de kou van
schuld waarmee het
kind in mij beladen is
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 02-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘gevangen in schaars rood’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]