«»
het maagdelijk groen
de dodenakkers bloeien
verliezen in roodwit hun bloem
op de uitgestrekte velden
ze glooien in de ochtendzon
de naam op marmeren stenen
gebeiteld is hun laatste woord
niemand weet meer van de moord
op deze vaderlandse helden
in het fluisteren van de wind
hoor ik vaag nog de sirenes
angst en pijn zijn niet verdwenen
ik voel de wanhoop in de tijd
om het hopeloze van die strijd
op dit veld van eer schrijft
oorlog zijn geschiedenis
met kruizen, over fouten die
niet uit te pluizen zijn, stilte
schreeuwt de waarheid van weleer
verliezen in roodwit hun bloem
weer loop ik ophet maagdelijk groen
de dodenakkers bloeien
verliezen in roodwit hun bloem
op de uitgestrekte velden
ze glooien in de ochtendzon
de naam op marmeren stenen
gebeiteld is hun laatste woord
niemand weet meer van de moord
op deze vaderlandse helden
in het fluisteren van de wind
hoor ik vaag nog de sirenes
angst en pijn zijn niet verdwenen
ik voel de wanhoop in de tijd
om het hopeloze van die strijd
op dit veld van eer schrijft
oorlog zijn geschiedenis
met kruizen, over fouten die
niet uit te pluizen zijn, stilte
schreeuwt de waarheid van weleer
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 01-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘verliezen in roodwit hun bloem’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]