zand straalt de eonen terug

wil melker

je proeft de hete lucht
gespreid aard je de rots
je geest verlaat de tijd
in rimpelloze vlucht

zand straalt de eonen
terug, de wind waait
vroeger in een lange zucht
geurt naar eerdere bewoners

emoties in gepleisterd wit
het leven hardt en stikt
in de natuur, door bevingen
spuit bloed tegen de muur

ploegen met een steen
groeien zonder regen
insekten plagen met geweld
honger die de minsten velt

hordes spannen samen
voeren oorlog uit het niets
religies eisen ja en amen
verwijzend naar een later iets

kom vlieg maar weg van mij
je lichaam is geborgen
de ruimte is oneindig vrij
ik wacht op je, tot morgen