INLOGGEN
«»

maar eens zal ik breken

wie maakt uit
hoe wolken zich plooien
hoe wind licht zal
verstrooien in jagende gang

mij maakt het bang
bang voor hun schaduw
voor het zwart van de bui
en de stortvloed van regen

ik kan er niet tegen
dat onbestemde gevoel
te zijn zonder doel, te zijn
om voor niet te leven

geven lijkt de moraal
opgevoed met dat ideaal
voel ik me klein, te klein
om ooit mezelf te zijn

maar eens zal ik breken
in scherven getand
de hemel zal bloeden
door mijn wrekende hand

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 01-01-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

wil melker
Actief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘maar eens zal ik breken’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.