maar eens zal ik breken
wie maakt uit
hoe wolken zich plooien
hoe wind licht zal
verstrooien in jagende gang
mij maakt het bang
bang voor hun schaduw
voor het zwart van de bui
en de stortvloed van regen
ik kan er niet tegen
dat onbestemde gevoel
te zijn zonder doel, te zijn
om voor niet te leven
geven lijkt de moraal
opgevoed met dat ideaal
voel ik me klein, te klein
om ooit mezelf te zijn
maar eens zal ik breken
in scherven getand
de hemel zal bloeden
door mijn wrekende hand
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 01-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘maar eens zal ik breken’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.