vlaagt een orgel vaag een lied

wil melker

al een tijd lang
hoor ik kinderkoren
breken takken in
verbaal geweld van
bomen die maar niet
tot lente willen komen

ik kan geen rots
verpulveren zoals ijs,
mijn waterstromen
worden steeds gespleten
door obstakels
op hun lange reis

ooit gaan ze weer
samen vloeien
in de delta bij de zee
water zal zichzelf herkennen
want het kabbelen neemt
herinneringen mee

dan zullen klanken woorden
fluisteren in vroegere muziek
in samenzang van kinderkoren
vlaagt een orgel vaag een lied
die melodie zal zinnen zeilen
naar een onbekend gebied