ik ben als mens geweest
ik voelde hoe
het landschap mij verliet
de aarde zo genadig was
me terug te geven aan de
ruimte die ik in me had
de lucht werd ijler in
het ademen van mijn geest
handen kenden geen verlangen
mijn lichaam voelde
hoe ik vroeger was geweest
materie loste op
in stilte die zacht
fluisterde van eeuwigheid
aan randen van de tijd
ik was mezelf volkomen kwijt
werd energie
geladen met herinnering
aan leven dat nooit over ging
maar cirkelde waarbij
begin het einde steeds verving
ik ben als mens geweest
ontsteeg de pracht van
zwaartekracht die tijdelijk
me een lichaam gaf om
deel te nemen aan dit feest
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 01-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘ik ben als mens geweest’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.