«»
wolken groeiden wit gezicht
grijze randen, zwarte kanten
meegenomen op hun snelle drift
ik zag je takken breken, zwaaien
in een schamel evenwicht
meegaan en nog verder buigen
doodgaan zonder tegenwicht
ik fluister storm in je zwijgen
toch ben je door de wind geveld
we hadden samen kunnen blijven
als jouw stilte alles had verteld
geknapt verschraalt het leven
ik voel de dood nu zeer nabij
keuze zou me hoop doen geven
maar de storm raast al voorbij
ik fluister storm in je zwijgen
ik zag de buien komenwolken groeiden wit gezicht
grijze randen, zwarte kanten
meegenomen op hun snelle drift
ik zag je takken breken, zwaaien
in een schamel evenwicht
meegaan en nog verder buigen
doodgaan zonder tegenwicht
ik fluister storm in je zwijgen
toch ben je door de wind geveld
we hadden samen kunnen blijven
als jouw stilte alles had verteld
geknapt verschraalt het leven
ik voel de dood nu zeer nabij
keuze zou me hoop doen geven
maar de storm raast al voorbij
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 01-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘ik fluister storm in je zwijgen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]