het paradijs is nooit gevonden

wil melker

ik ben de schepping niet nabij
lach om jullie stormen
orkanen en de eeuwen averij
niet ik stuur meer de zeeën
dat doen jullie buiten mij

de aarde kraakt
in al haar voegen, jullie
zwoegen gaat aan mij voorbij
het tijdelijke leven is voor jou
vermenigvuldig je en gauw

zie de sterren, maak de maan
raak haar aan, overschrijd eens
het bestaan van armetierig leven
volg de waan als heerser op te treden
of ben je al in chaos weggegleden

de schepping is geweest en blijkt
een beest dat ook zichzelf verslindt
de aarde is te klein voor haar venijn
het wordt te groot en vindt de ruimte
voor het dumpen van haar schroot

het paradijs is nooit gevonden
kom maak je vrij en voel je niet
gebonden, ik gaf je onomwonden
die vrije wil, hol niet stuurloos in
je cirkel rond, sta eindelijk eens stil