kaalde me tot op het bot
ik had me opgetuigd
met alles wat dit leven gaf
een stuk verleden in het graf
zo trok ik aan de bel
ik was geen del, wist
dat je me graag geloofde
beloofde me boeketten mooie
woorden als ik maar bij je hoorde
je raakte aan verdriet
waarvan ik niet méér wist
dan tranenstromen over wangen
zette me in mijn geheim gevangen
plukte alles wat ik had
kaalde me tot op het bot
haalde mijn geraamte leeg
totdat er niets meer overbleef
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 01-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘kaalde me tot op het bot’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.