maar in de klank huist het verleden
ik zie je hand
voor ogen ben ik iets te laat
maar uit bewegen
zie ik hoe het met je gaat
behoedzaam kom je
naar me toe
gespannen in verwachten
je weet niet wat ik doe
ik wil je in mijn armen sluiten
met de glimlach van voorheen
ik zie alleen onzekerheid
in het wiebelen op één been
ik neem je hand
en kijk dan in je ogen
ik kan het niet geloven
je spiegelt mij alleen
ik schrik en stap wat terug
je lacht om mijn onhandigheid
maar door mijn kop en bloed
jaagt een orkaan, ik ben je kwijt
je zegt de woorden net als toen
maar in de klank huist het verleden
warmte heeft het altijd moeten doen
kou trekt op in al mijn leden
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 01-01-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘maar in de klank huist het verleden’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.