ik ga gebeden kraken

wil melker

we doken door de mist
de kille huiver in
schaduwen verbrokkelden
woorden sprokkelden
hun klinkers tot vocaal
huilden in ruïnes
van gedichten

metaforen waren
krom getrokken tot
een zielloos perspectief
ritme danste een
waanzinnig spel
metrum joeg de lezers
met explosies door de hel

strofen scherpten zich
aan glas, gebroken
rond een muf verleden
alliteraties groeven
gaten voor het graf van
zinnen die zijn overleden
omdat niemand om ze gaf

hoofden stil, gespitste oren
de koets was al verloren
de paarden zijn gemend
bagage is ons niet gekend
hoeven trappen desolaat
ik ga gebeden kraken
heden is weer eens te laat

--------------------------------------------------------
deel 1: voor de laatste toon van dit refrein
deel 2: ik hoor gebeden kraken