ze bazuinen schaduwen rond

wil melker

ik zie het wolkenfront
met op de rand de engelen
ze bazuinen schaduwen rond
die zich met zon verstrengelen

ze spelen met de buien
in afnemend hemels zicht
dartelen in bloemkoolwit
tot bliksem hun gezicht verlicht

de lucht is dreigend heet
draagt vleugels in thermiek
maar als de donder klapt
verschieten ze paniek

ze zweven, weven
regensluiers in hun vlucht
dragen de bazuinen op de rug
en aarden met een diepe zucht

ze wachten op de regenboog
klimmen sneller dan het licht
omhoog, de potten goud aan ieder
einde laten hen siberisch koud