«»
zonder ogen in hun nek
geen handen die ze voelen
niet meer verlangen op het net
ze willen stilte om te
vinden wat verloren is
wat nooit geboren is
maar zo ongrijpbaar leeft
ze hebben alles uitgeplozen
mijn hart en ziel gekozen
mijn lichaam uitgewoond, mij
met hun hoogtepunt gekroond
ze zochten jaren
die vergeten zijn in morgen
gezichten grauw en handen
die verrafelden in zorgen
stilte is weer mijn gareel
er is niemand meer die met
me speelt, alleen de dood die
me verveelt en naar me grijnst
mij met hun hoogtepunt gekroond
ze willen stiltezonder ogen in hun nek
geen handen die ze voelen
niet meer verlangen op het net
ze willen stilte om te
vinden wat verloren is
wat nooit geboren is
maar zo ongrijpbaar leeft
ze hebben alles uitgeplozen
mijn hart en ziel gekozen
mijn lichaam uitgewoond, mij
met hun hoogtepunt gekroond
ze zochten jaren
die vergeten zijn in morgen
gezichten grauw en handen
die verrafelden in zorgen
stilte is weer mijn gareel
er is niemand meer die met
me speelt, alleen de dood die
me verveelt en naar me grijnst
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 26-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘mij met hun hoogtepunt gekroond’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]