«»
zweven, even,
wiegen in wolken
alles vergeten
weten van
je vertrouwen
los van het aarden
dat schulden vergaarde
om je te pressen
in zijn moraal
zonder gevoel
ja, zij allemaal
zwaar zijn je voeten
van al dat geploeter
moerassig de wegen
ijskoud de regen
ik gaf je een hand
daar kon je niet tegen
was te dichtbij
dat voelde niet vrij
nog ga ik je pad om
in morgen te wonen
vandaag was te nat, nu
gaan we eindelijk schonen
om in morgen te wonen
laat me maarzweven, even,
wiegen in wolken
alles vergeten
weten van
je vertrouwen
los van het aarden
dat schulden vergaarde
om je te pressen
in zijn moraal
zonder gevoel
ja, zij allemaal
zwaar zijn je voeten
van al dat geploeter
moerassig de wegen
ijskoud de regen
ik gaf je een hand
daar kon je niet tegen
was te dichtbij
dat voelde niet vrij
nog ga ik je pad om
in morgen te wonen
vandaag was te nat, nu
gaan we eindelijk schonen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 26-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
wil melkerActief sinds: 07-02-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘om in morgen te wonen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.
Meer gedichten in de rubriek: Levensgedichten
Nieuwste gedichten
- [ Licht-schuw ]
- [ Sombere zeurpiet ]
- [ Er is een naam voor ]
- [ Lange schaduwen ]
- [ Om zeep helpen ]
- [ Een woordspel ]