ik zie me in je ogen staan

wil melker

ik ben verdwaald
handen kennen me
polsen aan te korte armen
met vuisten dreigen ze

hoofden knikken met
een vreemd gezicht
ik zocht je maar jouw
trekken blijken ook gewist

in het geluid
herken ik wel je stem
maar je woorden zeggen
niet dat je me kent

ik pak je bij je jas
draai je langzaam om
je borsten zijn er nog, maar
in je blik voel ik me dom

ik zie me in je ogen staan
verloren tussen je gedachten
je hebt me laten gaan omdat
je niet op me kon wachten