voor beide moet ik springen
ik wankel tusen afgrond en ravijn
voor beide moet ik springen
ik haat het eeuwige onzekerzijn
waarheid zal tot keuze dwingen
de weg ben ik al kwijt
geen handen om te helpen
als ik diep in me kijk
zie ik slechts lege schelpen
gebroken zonder kleur
het leven is verdwenen
in de stilte van mijn huis
voel ik me niet meer thuis
ze zwaaien, geven me gelijk
en wenken om te springen
ik groet, nog een maal kijk ik om
ik kan niet meer opnieuw beginnen
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 18-11-2014
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘voor beide moet ik springen’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.